Het instellen van Parkinsonmedicatie

Joop Oele, juli 2005, november 2006

De effectiviteit van parkinsonmedicatie is in hoge mate afhankelijk van de wijze waarop deze is ingesteld. Het loont dan ook zeker de moeite hier eens een keer bij stil te staan. Door te experimenteren met de inname frequentie kun je met dezelfde hoeveelheid medicijn een veel betere werking krijgen. Waarom krijg je bijvoorbeeld een recept van drie maal daags vijf tabletten. Waarom niet alles ineens, of vijf maal daags 3 tabletten, of welke andere combinatie dan ook. Het is duidelijk dat in het eerste geval de bijverschijnselen de pan uit zullen rijzen, terwijl al na een paar uren de therapeutische effecten zullen zijn verdwenen. Een te grote spreiding is weer heel onpraktisch omdat je dan de hele dag met medicijnen bezig bent, ongeveer zoals een verslaafde roker met zijn nicotine. Ik nodig hierbij de lezers van deze site van harte uit persoonlijke ervaringen met medicatie en eventuele bijwerkingen daarvan op dit forum te posten. Lees verder...

Snelle Parkies

Joop Oele, juli 2005, november 2006

Het blijft me fascineren dat ik als parkinsonpatiënt soms enerzijds niet in staat ben gewoon te lopen (Vlaams: "gaan"), terwijl ik wel kan rennen (Vlaams: "lopen"). Ik heb het daar met collega-patiënten over gehad, en we hebben ook wat proefjes genomen. Zo heb ik met een aantal patiënten het spelletje dat wij vroeger "vuistvechten" noemden gespeeld. Dat gaat als volgt in zijn werk: "De spelers zetten de vuisten van de rechterhand tegen elkaar. Eén van de twee spelers mag in een snelle beweging met zijn rechtervuist de rechtervuist van de tegenstander aan proberen te tikken. De tegenstander moet de tik proberen te ontwijken. Lukt dit, dan mag hij/zij de tikken uitdelen." Het blijkt dan dat zelfs hele trage verstarde patiënten razendsnel de tikken kunnen ontwijken. Een soortgelijk fenomeen doet zich voor als ik met mijn zoon schijnboks. Het lukt hem nauwelijks mij te raken omdat ik razendsnel zijn slagen weet af te weren. Veel gehoord zijn ook de verhalen van tennisspelende en rennende parkies. Ik mag zelf ook graag een balletje slaan. ik heb alleen moeite om naar de gevallen ballen toe te lopen en ze op te rapen Lees verder...

Requip

Joop Oele, maart 2005

’s-ochtends. Ik word wakker rond 6 uur. Ik voel me uitgerust en heb het gevoel alsof ik zo mijn bed uit zou kunnen stappen. Dat blijkt echter maar schijn als bij de eerste poging mijn rug protesteert. Met mijn speciale techniek, waarbij mijn beide handen elkaar vasthouden, kom ik nog vrij elegant aan de rand van het bed te liggen. Daar gris ik met een geroutineerd gebaar mijn beide sokken en mijn onderbroek van de vloer en even later lig ik op mijn rug met mijn benen omhoog mijn sokken aan te trekken. De onderbroek gaat iets gemakkelijker. Ik doe wat oefeningen om los in de heupen te worden maar krijg de onbedwingbare neiging mezelf uit te rekken. Nu goed oppassen dat ik niets forceer want het is heel moeilijk in deze situatie maat te houden. Als ik een beetje overtuigend wil functioneren vandaag zal ik toch weer pillen moeten nemen. ... Lees verder...

Zal het ooit echt wennen

Joop Oele, maart 2006

Vroeger, als kind, verwonderde ik me erover, dat er wezens waren zoals vogels, die konden vliegen. Wat moest het heerlijk zijn om zomaar naar die geheimzinnige wolken te kunnen gaan. Nee als je zou kunnen vliegen, zou je pas echt gelukkig kunnen zijn. Zonder dat zou het altijd behelpen blijven. Ik ben er gelukkig vrij snel van overtuigd geraakt dat ik het in mijn leven zonder het vermogen te kunnen vliegen zal moeten doen. En ja, mens te zijn heeft ook zo zijn voordelen. Vogels zijn wel erg kwetsbare wezens. En in vergelijking met andere mensen mocht ik eigenlijk ook niet klagen. Er zijn nog heel wat mensen die de pech hebben dat ze dingen niet konden die ik zo gewoon ben gaan vinden. Ik herinner me nog dat ik veertig was en heel tevreden met wat ik was en had.. ... Lees verder...

Gericht Leven

Joop Oele, juni 2005

Het is al langer bekend dat parkinson niet ophoudt met de zuiver fysieke defecten. Een persbericht van de universiteit Gent herinnert me er weer pijnlijk aan: “Naast de bekende uiterlijke symptomen, vertonen Parkinsonpatiënten ook tekorten met betrekking tot kennisprocessen, in het bijzonder geheugen en planningscontrole”. Wij, parkinsonpatiënten, worden in de unieke gelegenheid gesteld het uitvallen en degenereren van onze hersenen bij vol bewustzijn te aanschouwen. ... Lees verder...

Twee vingers in de neus

Joop Oele, mei 2005

Het ging al lang niet meer zo lekker op de fiets. De vaart was er een beetje uit en ik liet me niet langer verleiden te versnellen als ik werd ingehaald. En gedachten als voor het bruggetje mijn voorligger in te willen halen, kwamen me wereldvreemd voor. Ik twijfelde aan de woorden van mijn wielrennende collega dat de afstand Wijchen Nijmegen, die ik dagelijks reed, in twintig minuten afgelegd kon worden. Langzamerhand kwam echter toch het besef dat hij meer dan twee keer zo hard reed als ik. ... Lees verder...