GROETEN UIT NIJMEGEN, DEEL 14 (september 2007) Er zijn een paar dingen die me bezighouden, die niet helemaal lopen zoals ik zou willen of anders uitdraaien dan ik gedacht had en gevolgen hebben waar ik niet zo gelukkig mee ben en waar ik niet direct een oplossing voor weet. Ik mis de nieuwsbrief van vroeger, daarin kon ik dat soort frustraties kwijt. Maar ik mis vooral jullie reacties op de nieuwsbrief. Die gaven me het gevoel dat de site uit een groep lotgenoten bestond die begaan waren met mekaars lot. Dat samenhorigheidsgevoel lijkt nu helemaal verdwenen. Hoe komt dat? Het begon met het wegvallen van de maandelijkse nieuwsbrief. Het ‘gewone’ leven eiste steeds meer tijd op, wij werden steeds trager … Bovendien ging de adressenlijst verloren bij de aanschaf van een nieuwe pc. Dat leek hét moment om die lijst eens te updaten, jammer genoeg is dat er nooit van gekomen. Dan kregen we een stalker op het forum, die er voor zorgde dat we de vrije toegang moesten beperken en dat bleek toch een rem voor spontane reacties. Het forum wordt daardoor niet de levendige discussieplaats die we zouden willen hebben. En nu hebben we problemen met ons derde communicatiemiddel, de chatroom. We dachten dat het een goed idee zou zijn om samen te werken met de Vlaamse groep van www.jopark.be. Het zou jullie ook nieuwe gesprekspartners brengen. Helaas zagen we over het hoofd dat jullie daar wel een account moesten voor aanvragen, weer een hindernis dus. Misschien is het beter de oude chatbox terug te plaatsen met de vermelding dat, wie dat wenst, op dinsdag en donderdag op ‘jopark’ kan chatten? Met de winter in zicht, met de verhuis achter de rug, met nieuwe energie na een verregende vakantie in Tsjechië, moet het mogelijk zijn de site nieuw leven in te blazen. In sneltreinvaart wil ik jullie eventjes ‘bijpraten’ : Met de enquêtes van Joop gaat het goed, de tekst is in verschillende talen beschikbaar, er zijn reeds meer dan 700 reacties binnen. Naar mijn gevoel zit hij ook al meer dan 700 uur naar zijn scherm te turen maar het schijnt dat programmeren een kwestie van diep nadenkend turen is, en dat de stukjes langzaam maar zeker op hun plaats vallen. Mijn boek is af en opgestuurd naar 5 uitgeverijen. Van 1 verwacht ik nog antwoord, ze zijn aan het verhuizen en hebben tijdgebrek (klinkt me bekend in de oren …). De anderen hadden vooral bezwaren tegen de vorm van het boek. Ze willen een lopende tekst en geen 50 aparte interviews. Dat is precies wat ik wél wil, ik wil dat iedere lotgenoot zijn eigen identiteit behoudt en zijn eigen verhaal vertelt. Ik vrees dus dat ik zal overstappen op uitgeven in eigen beheer, wat betekent dat ik zelf de hele tekst (zo’n 250 blz.) moet omzetten in pdf formaat. Pffff, ik voel mijn schouder al protesteren! Meer praktisch probleem nu : pillen innemen. Joop heeft vroeger al uitgebreid beschreven waarom het goed is de pillen te spreiden over meerdere kleine innames per dag. Daarnaast heeft de ervaring ons geleerd dat pillen best werken als je maag leeg is, dus éérst pillen slikken, dàn eten. Dat heeft bijkomend voordeel dat de handigheid bij het koken, eten en afwassen groter is. Het probleem is echter als je 6 keer per dag pillen slikt, je ook 6 keer per dag een maaltijd moet nemen (de weegschaal merkt het …). Bijkomend probleem is dat die 6 maaltijden moeten ingepast worden in het eetschema van de huisgenoten. Zo niet, wordt er de dag door gegeten, gekookt, afgewassen … gezellig is het niet! Hoe lossen jullie dat op? Mijn andere frustraties zijn voor een volgende keer. Ik typ dit ’s morgens vroeg terwijl het huis nog in diepe rust is, vergeet in mijn enthousiasme eerst pillen te nemen en merk dan opeens dat mijn vingers niet meer vlotjes over het toetsenbord dansen … Wordt deze site terug de ontmoetingsplaats die we bij het opzetten ervan voor ogen hadden? Ik hoop het! Groetjes uit Nijmegen, Mia